آشفتگی به نام همراه اول

تا به حال شده که هر کدوم از ما تو صف های شلوغ قبض المثنی تلفن همراه گیر بیفتیم وهیچ راه چاره ای نداشته باشیم.

حالا فرض کن این شرایط توی هوای سردِ تبریز یا تو هوای گرم خوزستان باشه،فکرمیکنی چی میشه؟

همه اعصابا داغون و پرخاشگری به اوج میرسه تازه ما بهترین شرایط موجود را فرض گرفتیم!حالا قطع دوره هم شروع بشه،راننده تو بیابون و مغازه دار مشغول معامله چی میشه ؟نتیجه معلومه!

شرکت ارتباطات سیار و در رأس اون وزارت ارتباطات میتونه مرکز سقل و سیبل این همه اتفاق ناخوشایند باشه.

اپراتور شرکت ارتباطات سیار(همراه اول) اولین اپراتور کشور با سابقه ای نزدیک به 10 سال هنوز نتونسته کم و کاستیاشو مرتفع کنه این در حالیه که رقیب نوپا و تا دندون مسلحش! (ایرانسل) توهمون مدت کوتاه تونسته بازار نابسامان سیم کارت و از آن خودش بکنه حالا از این موضوع بگذریم که خود این شرکت (ایرانسل) هم دچار تناقص گوئی های زیادیه و تعرفۀ ثابتی نداره ولی از لحاظ امکانات شرایط به مراتب بهتری از رقیب دولتیش داره و به مراتب طرح های متنوعی داره و بر عکس همراه اول تو این چند سال تنها تغییر و کار مهمی که کرده این بوده که اسمش عوض شده!!!

شاید هر کدوم از ما گذرش به دفاتر خدمات ارتباطی خورده باشه و از نزدیک نابسامانی  را دیده باشه اما این که ما میبینیم یه روی سکه است سکۀ دیگرش رو میتونید از خود کارمندان ادارات مخابرات ودفاتر خدمات ارتباطی جویا بشید!

از خلف وعده در واگذاری سیم کارت های اعتباری ودائمی(2.780.000 ريالی) گرفته،تا واگذاری سیم کارت های دائمی (1.500.000 ريالی) بدون اطلاع رسانی در مورد نحوۀ کارکرد وتعرفۀ مکالماتش!

این روزا هیچ مشترکی رو نمیبینی که تو قبضش مبلغ دورۀ قبل با عنوان بدهی پیشین! درج نشده باشه که اکثر قریب به اتفاقشون این مبلغ رو در موعد مقرر(درج شده برروی قبض) پرداخت کردن.تازه ما از کم کاری ادارات پست کشور حرفی نزدیم که چرا قبضا رو به درب خونۀ مردم نمیرسونن این خودش وقت زیادی میطلبه که از حوصله بحثمون خارجه(در آیندۀ نزدیک).

تازه اینروزا مد شده سیم کارت های دائمی و اعتباری بدون هیچ دلیل موجه ای از شبکه خارج مشه با این عنوان که تاریخ مصرفش گذشته و باید مشترک بره تعویضش کنه یه لحظه آدم خاکی فکر میکنه جای سیم کارت با گوشت ومرغ ! سرکارداره که تاریخ مصرف داره!!!

چند روز پیش داشتم روزنامه ایران رو ورق میزدم که نویسندۀ تیزبین روزنامۀ وزین ایران (چون ما زیاد وزین ندیدیم با این واژه بیگانه ایم!!!)  مطلبی در مورد ارتباطات در افغانستان به چاب رسونده بود که دل هر ایرونی روبه درد میاورد .با این عنوان در این کشور با اونچالش هائی که بعد از خروج طالبان در بُعد فرهنگی داشتند تونسته اند با 3 اپراتور داخلی و2 اپراتور خارجی حوزه سیگنال دهی را تا پشت کوه ها و جاهای ناهموار گسترش دهند این بماند که توی ابرشهری متل تهران ما عدم دسترسی شبکه داریم.

هر روز کانال 2 تلوزیون ایران در مورد مسیر توسعه صحبت میکنه ولی در عمل این وضع ارتباطات کشورمونه.بحث اینترنت که تا مجلس هم کشیده شده که زمزمه هائی در مورد استیضاء وزیر هم به گوش میرسه.

عدم استفاده از شبکۀ جهانی اینترنت مار رو به جائی رسونده که ما از لحاظ بروزرسانی اطلاعات پس از کشور نگون بخت افغانستان قرار داریم،بازم خداوند پدر و مادر اون دانشجوی روشنفکر دختر و پسر ایرونی رو واسشون نگه داره که با کارت اینترنت صورتشونرو سرخ نگه میدارند تا ما از قافله ارتباطات همچون پیش عقب نمونیم.

عکس تزئینی است!!!